معنی سر و کار در فرهنگ فارسی عمید

کار و ارتباط، معامله، داد و ستد

معنی سر و کار در لغت نامه دهخدا

خواهش، چون لفظ سر بمعنی میل و خواهش است. (غیاث). خواهش، چه لفظ سر بمعنی میل و خواهش است و با لفظ افتادن و بسامان شدن مستعمل است. (آنندراج)، کار. (غیاث). معامله و کار. (آنندراج). کار. علاقه. ارتباط:، مجلس و مرکب و شمشیر چه داند همی آنک، سر و کارش همه با گاو و زمین است و گراز.، عمارۀ مروزی.، خداوند ما باد پیروزگر، سر و کار او با پرندین بری.، منوچهری.، و با عاجزی چون عبداﷲ قراتکین سر و کار داشت. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 270). و عادت و اخلاق ایشان پیش چشم نمی دارد که سر و کار نبوده است او را با ایشان. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 396).، بترساند مرا امروز و گوید باش تا فردا، سر و کار مرا بینی چه باشد روز بازارم.، سوزنی.، نه ترا برگ وصال و نه مرا طاقت هجر، احسن اﷲ جزاک اینت برونق سر و کار.، سیفی نیشابوری.، مغی را که با من سر و کار بود، نکوروی و هم حجره و یار بود.، سعدی.، گر بگویم که مرا باتو سر و کاری نیست، در و دیوار گواهی بدهد کاری هست.، سعدی.، مبادا هیچ با عامت سر و کار، که از فطرت شوی ناگه نگونسار.، شیخ محمود شبستری.، با هر ستاره ای سر و کار است هر شبم، از حسرت فروغ رخ همچو ماه تو.، حافظ.،، حکم. داوری:، چو رفتی سر و کار با ایزد است، اگر نیک باشدت کار ار بد است.، فردوسی.،، عاقبت. فرجام. پایان:، کسی جز من گر این شربت چشیدی، سر و کارش به رسوایی کشیدی.، نظامی

معنی سر و کار - جستجوی لغت در جدول جو

سر و کار

فرهنگ فارسی عمید

سر و کار(سَ رُ)

لغت نامه دهخدا

سر و کار

فرهنگ گویش مازندرانی

کس و کار

(کَ سُ)

کس کار. خویشان و بستگان و ملازمان و کسانی که در زندگی شخص وارداندو به نحوی به شخص و زندگیش علاقه دارند. (فرهنگ لغات عامیانه جمال زاده). رجوع به کس و ترکیبات آن شود

لغت نامه دهخدا

سر و کول

(سَ رُ)

شانه و دوش.
- به سر و کول هم بالا رفتن، بر دوش یکدیگر بالا رفتن از انبوهی و ازدحام.
- به سر و کول هم پریدن، ستیزه کردن. جنگ کردن

لغت نامه دهخدا

خر و بار

(خَ رُ)

زاد و توشه. زاد و راحله. بار:
گر بقیامت رویم بی خر و بار عمل
به که خجالت بریم چون بگشایند بار.
سعدی

لغت نامه دهخدا